جهان در سال ۱۳۹۴ه.ش

بسم الله الرحمن الرحیم

جهان در سال ۱۳۹۴ه.ش

 

مقدمه؛

سال ۱۳۹۴ه.ش، مثل هر سال دیگر حامل حوادث و وقایعی است که اکنون جزعی از تاریخ ملی ما شده است، تاریخی که به فرموده امامِ سفر کرده مان؛«معلم انسان ها است»، از این معلم بایستی آموخت امّا نه بشکل روزنامه ای و نه با تکیه صِرف به داده ها! بایستی متفکرانه و نقّادانه و با ارتباط دادن هر حادثه و واقعه ای به ابعاد منطقه ای و بین المللی مرتبط با آن. این مجیز ادعای پرداختن به همه وقایع را ندارد و ادعای تحلیل نهایی و قطعی را نیز نخواهد داشت. نگاهی است گذرا و از زاویه ای منحصر در ارزیابی تقابل و اثر گذاری راهبردها است. در این مختصر به برخی از وقایع ملی، منطقه ای و بین المللی خواهم پرداخت که بطور مستقیم و غیر مستقیم بر امنیت ملی ما اثر گذاشته و خواهند گذاشت.

واژگان کلیدی؛

تاریخ، سال ۱۳۹۴ه.ش، امنیت ملی، توافق هسته ای(برجام)، حسن روحانی، شورای عالی امنیت ملی، زیگمارگابریل، رئیس جمهوری چین، ولادیمیرپوتین، کاخ سفید،دموکرات ها، جمهوری خواهان، نئوکان ها، خاورمیانه، عراق، سوریه، ترکیه، عربستان، یمن، کُردها، حسکه، حزب الله لبنان، اسرائیل، تروریسم، اروپا، شنگن، پناهجویان، ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک، کورپوتیو، انتخابات، ایران، اعراب اسرائیلی، داعش، پ ک ک ، ترامپ، کلینتون، ناتو

ایران؛

بدون شک یکی از مهمترین و بیشترین فراوانی اخبار، مربوط به توافق هسته ای ایران با ۱+۵ که به «برجام» معروف شده، است. این مذاکرات که به بهانه ممانعت از دست یابی ایران به سلاح هسته ای از مهر۱۳۸۲ه.ش و در زمان تصدی دکتر حسن روحانی بعنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی شروع شده بود، و بعد از ۱۲سال در زمان ریاست حسن روحانی در جایگاه ریاست جمهوری اسلامی ایران، خاتمه یافت.

قدرت های بزرگ جهانی به بهانه پاسداری از امنیت جهانی در مدت مذکور سنگین ترین تحریمهای اقتصادی، تجاری، بیمه ای و . . . را بر ملت ایران تحمیل کردند که بدون شک تبعات آن بر افق توسعه همه جانبه ایران اثر گذاشته و خواهد گذاشت، هر چند ملت بزرگ ایران با بزرگواری و تحمل مشقات فراوان توانستند بر اراده دشمن غلبه نمایند و به تدبیر فرزندان خود نشان دادند که ادامه تقابل نتیجه دلخواه دشمن را نخواهد داشت.

بعد از توافق هسته ای (برجام) شاهد ترافیک ارتباطات سیاسی و اقتصادی عمدتاً از سوی اروپاییان بودیم، نخستین اقدام را هیئت اقتصادی کشور آلمان به ریاست «زیگمار گابریل» – معاون صدراعظم- به همراه وزیر اقتصاد و انرژی صورت دادند و بعد از آن شاهد حضور رئیس جمهور کشور «چین» در بعد از ۱۴سال و رئیس جمهور کشور «روسیه» به ایران بودیم که چشم انداز امید بخشی را در تقویت شریان های تجاری و اقتصادی نشانگر است.

آنچه در جریان مذاکرات منتهی به توافق و بخصوص در دو سال اخیر مورد توجه است، مربوط به تبعات پس از توافق (پسابرجام) در قدرت های داخلی طرفین مذاکره بود و هست؟ در رأس هِرم قدرت های ۱+۵ که کشور ایالات متحده قرار داشت، بیشترین و جدی ترین انتقادات به توافق هسته ای وجود دارد. تا جایی که نقطه ثقل رقابت های انتخاباتی جناحهای اصلی (دموکراتها و جمهوری خواهان) مربوط به برجام است. جمهوری خواهان توافق هسته ای را لکه ننگ در تاریخ سیاسی این کشور می دانند و تهدید بر جبران دارند، در صورتیکه به قدرت برسند، خواهند توانست سکته ناقصی در فرایند اجرایی برجام وارد کنند تا تسکینی بر عقده حقارت نئوکان ها باشند و شیوه برخورد آمریکایی ها با مانور موشکی ایران که با ناکامی در شورای امنیت سازمان ملل مواجه شده گویاترین نمونه این کشمکش است و نمونه ای است که جمهوری خواهان در صورت تکیه بر صندلی کاخ سفید برای مدتی ارتباطات سیاسی را به سمت تقابل خواهند بُرد و باعث رادیکال شدن جوامع ایرانی و آمریکایی خواهند شد. در صورت بروز چنین حالت خصمانه ای، توجه به تقویت ساخت داخلی نظام مسیر مطمئنی جهت غلبه بر مشکل خواهد بود.

بدون شک تنش در روابط با کشور عربستان یکی از رخدادهای قابل تأمل در سیاست خارجی سال ۱۳۹۴ بود که با تجاوز این کشور به «یمن» شروع و فاجعه تاریخی خیابان ۲۰۴ مراسم «منا» تراژیک ترین نقطه این روابط بود که سعودی ها به عمد توان خود را در مسیر تقابل با جمهوری اسلامی ایران پیش بردند، هنوز داغی آثار غمبار حادثه منا به سردی نگراییده بود که آل سعود در اقدامی غیراسلامی و ضد بشری رهبر شیعیان این کشور (شیخ نمر باقرالنمر) را به اتهام واهی تروریستی در ۱۲ دی ماه به همراه ۴۶نفر در جلو چشم حیرت زده جهانیان اعدام کردند و با اعتراض دیپلماتیک و قاعده مند و ناصحانه ایران مواجه شدند.

در حالی که روند امور سیاسی در سطح جهانی به ضرر آل سعود پیش می رفت، تعدادی در ایران از سرِ دلسوزی و اعتراض به اقدام شنیع سعودی ها، به سفارت این کشور متعرض شدند و بهانه ای بوجود آوردند که منجر به قطع روابط دیپلماتیک این کشور با ایران شد و به تبعیت از این کشور، دولت های بحرین، سودان و جیبوتی نیز اقدام به قطع رابطه دیپلماتیک با ایران کردند! هماوردخواهی بادیه نشینان حجاز در مسیر خود از تهدید نظامی تا زبان دیپلماسی تا جایی که زبان نصیحت و تمسخر اربابانشان را نیز درپی داشته، ولی نتوانسته خیره سری های سیاستمداران این کشور را پایان بخشد.

یکی دیگر از رخدادهای سیاسی کشورمان، مربوط به انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری بود که هر کدام به لحاظ زمانی در بعد از توافق هسته ای صورت می گرفت و هم به لحاظ محتوایی و در مسیر تحکیم پایه های مردم سالاری دینی و با توجه به پررنگ بودن نقش جناحهای سیاسی یکی از گذرگاههای سیاسی ملت ایران بود که در بطن خود درس های کم نظیری در توسعه سیاسی و حاکمیت قانون و بالندگی انقلاب اسلامی دارد، اگر به آن توجه شود.

خاورمیانه عربی؛

جنگ بین محور مقاومت با تروریسم تکفیری با پشتوانه ائتلاف عربی، ترکی و غربی با شدت در عراق و سوریه ادامه داشت. نکته تراژیک این جنگ کلام مشترک مددجویی از شعائر اسلامی است!؟ جلادی که سر می بُرد همصدا با قربانی در حین ذبح کلمه «الله اکبر» تکرار می کنند!؟ دشمن چه هوشمندانه برنامه ریزی کرده است که مسلمان با همه توان و اعتقادش مسلمان می کُشد!! و به این وسیله امنیت خود را تضمین می کند؟

آمریکایی ها که در شعار و عمل سودای تجزیه کشور عراق به سه منطقه (سنی نشین، شیعه نشین و کُرد نشین) و کشور سوریه به پنج منطقه (سنی، علوی، کُردی، دروزی، دمشق) را با دامن زدن به اختلافات قومی و مذهبی در راستای عملیاتی سازی «نقشه راه» و «خاورمیانه نوین» داشتند تا بلکه بتوانند با ترسیم جدید مرزها امنیت و سیادت اسرائیل را ابدی سازند، با ورود غافلگیر کننده روس ها (مهر۱۳۹۴ – ۲۰۱۵م) مواجه و محور مقاومت جانی دوباره گرفت، تا جایی که جبهه تروریسم در صحنه های نبرد حلب، لاذقیه، ادلب تا خطوط درگیری در عراق در حال عقب نشینی است؟! نکته قابل تأمل این رویارویی خروج بخشی از نیروهای روس از سوریه (۲۵ اسفند) و در فاصله ای کمتر از آن، اعلام فدرالی کُردهای شمال سوریه (استان حَسکه) است!؟

اتفاق مهمتری که در رویارویی جبهه مقاومت با ائتلاف تروریستی – نیابتی، خود را نشان داد، موضع گیری اعراب حوزه خلیج فارس به سرکردگی آل سعود در اعلام تروریستی بودن حزب الله لبنان بود! این اقدام نه تنها واکنش هایی در جهان اسلام و عرب درپی داشت و اقدام عربستان و متحدینش را همسو با اسرائیل و صهیونیسم ذکر کردند، و باعث ایجاد شکافی را در بین جریان «اعراب اسرائیلی» و حاکمیت صهیونی بود که برای نخستین بار در تاریخ سیاسی اسرائیل اتفاق افتاده! اعرابی که در سرزمین های اشغالی، واقعیت اسرائیل را پذیرفته اند و در بدنه حاکمیتی اسرائیل جذب و منصب گرفته اند. در این موضع گیری جانب حزب الله را گرفتند و صدای اعتراض خود را از تریبون «کنست» بلند کردند و موجبات خشم صهیونیست ها را فراهم آوردند. و به این وسیله صدای توسعه و نفوذ جریان مقاومت و هزیمت وجودی اشغالگری را نشانی است بی بازگشت.

آنچه در سال ۱۳۹۴ه.ش، بیش از گذشته رویارویی و استحکام جریان مقاومت و عصبانیت جبهه عربی، غربی و ترکی را نشان داد، اقدام به تجاوز نظامی ائتلاف عربی به کشور و انقلاب یمن بود؟ساعت ۲۴روز پنجشنبه ۶فروردین ۱۳۹۴ه.ش، «محمدبن سلمان» فرزند جوان و بی تجربه پادشاه عربستان که حال وزارت جنگ سعودی را عهده دار است، با مشارکت اعراب حوزه خلیج فارس بجز کشور عمان و با همراهی کشورهای اردن، مصر، الجزایر و سودان (۱۰کشور) و با چراغ سبز آمریکا، تهاجم هوایی گسترده و ناجوانمردانه ای را علیه مردم بی دفاع یمن آغاز کردند.

آل سعود که قبل از این، تهاجم نظامی ناموفقی را در سالهای (۱۹۳۴، ۱۹۴۸، ۱۹۶۲، ۱۹۶۹، ۱۹۷۸، ۱۹۹۴، ۲۰۱۰) تجربه کرده بود، با تکیه بر کدام منطق نظامی دست به چنین اقدامی زدند، جای بحث دارد! آنچه از علائم ناکامی می توان یاد کرد، نارضایتی آمریکایی ها و توصیه گاه گاهی اروپایی ها به خاتمه عملیات نظامی، نشان پایان و شکست عملیات نظامی است در سال ۱۳۹۵ه.ش، بدون شک اعدام رهبر شیعیان عربستان (شیخ نمر باقرالنمر) بیش از هر چیز نشأت گرفته از توسعه درگیری یمن به داخل جامعه عربستان و واکنشِ از سرِ استیصال آل سعود می تواند باشد.

ترکیه؛

سال ۱۳۹۴ه.ش، یکی از پرچالش ترین سال های امنیتی این کشور بعد از روی کار آمدن حزب اسلامگرای عدالت و توسعه به رهبری اردوغان بود، سالی که در آن سران این کشور بر راهبرد «نوعثمانی گرایی» اصرار کردند و نتیجه این اصرار شاهد سرریز شدن ناامنی به داخل مرزهای خود شدند؟! در حالی که مذاکرات صلح با «پ ک ک» را در مسیر حل مسئله قرار داده بودند، با دخالت در امور داخلی سوریه، و در حمایت از «داعش» و هداف قرار دادن کُردهای سوری که بدست خود، نمادی از مقاومتِ «کوبانی» را ایجاد کردند و حادثه ای چون حادثه تروریستی شهر «سوروچ» در استان «شانلی اورفا» شکنندگی امنیت این کشور را نشان داد.

پایان یافتن مذاکرات با «پ ک ک» و شروع ناامنی داخلی اگر دست آوردی برای اردوغان داشته باشد، مربوط به انتخابات پارلمانی این کشور است؟ که مردمان رویکرد تأمین امنیت را بر سایر رویکردها ترجیح دادند و ارتش با ضربات کوبنده هوایی بالاترین صدمات نظامی و روانی را بر معارضین وارد آورد. گسترش ناامنی ها برای تحلیل گران دولت این کشور تا حدی است که طرح ساخت ۱۰۷ زندان جدید تا سال ۲۰۱۷ را مطرح ساخته اند و بنا به گزارش شورای اروپا (c o e) قریب به ۹۰درصد رسانه ها مستقیم و یا غیرمستقیم در دست اردوغان قرار گرفته است که به معنی فاصله گرفتن این کشور از سازوکارهای دموکراتیک در تأمین امنیت این کشور را نشان می دهد! اعلام حکومت فدرالی کُردهای شمال سوریه در کنفرانی «رمیلان» از استان «حسکه» بدون شک بر ناامنی های داخلی این کشور خواهد افزود.

شرایط امنیتی که به شدت می تواند و در صورت مهار نشدن بر صنعت توریسم این کشور اثر نامطلوبی گذاشته، روابط با روسیه در سوم آذر ۱۳۹۴ه.ش، بر اثر سرنگونی جنگنده این کشور توسط نیروی هوایی ترکیه انجام شد و باعث اقدامات تنبیهی یک طرفه روس ها را موجب شد، در صورتی که ترکها نتوانند اوضاع را به حالت عادی برگردانند، بایستی عواقب گسترده تری را شاهد باشند!؟ شاید بتوان ارتباط اعلام حکومت فدرالی کُردهای حسکه که بشدت تحت نفوذ «پ ک ک » و نشأت گرفته از بخشی از اقدامات تنبیهی روس ها که همیشه از کُردها بعنوان آلت دست استفاده کرده اند، ارتباط برقرار کرد؟!

در سال ۱۳۹۴ه.ش، روابط این کشور با ایران بر سر موضوع سوریه و عراق و مبارزه با تروریسم رو به تیرگی نهاده بود، با سفر نخست وزیر ترکیه – داود اغلو- به ایران می تواند به حالت عادی بازگردد. لیکن، سفر وزیر امور خارجه کشورمان –آقای ظریف- به ترکیه و همزمان انفجار تروریستی استانبول نشان داد که دست هایی در تیرگی روابط دو کشور دخیل بوده اند و از گرمی روابط عصبانی هستند که در بیانیه طرفین می توان شواهدی بر درک متقابل و گرمی روابط سیاسی دو کشور قابل توجه است که بر اثر سیاست های خصمانه ترکیه در خصوص کشور سوریه آسیب دیده بود.

روسیه؛

روسیه وارث قدرتمند امپراتوری مضمحل و در عین حال منفعل شوروی در بعد از پایان جنگ سرد و نظاره گر شکل گیری نظم نوین جهانی بود، در قبال یکه تازی آمریکا و ناتو در شرق اروپا و حیات خلوت خود واکنش های تند و ناامید کننده و منفعلی از خود نشان می داد. روی کار آمدن شخص «ولادیمیر پوتین» بعنوان فردی قدرت طلب و ناسیونالیست و بهبود نسبی قدرت اقتصادی که باعث ترمیم ارتش بزرگ این کشور را در پی داشت، بطور قطع نمی توانست اقدامات توسعه طلبانه ناتو و آمریکا را در بی نهایت تحمل نماید. نخستین اقدام جدی این کشور در واکنش به انقلاب های رنگی غرب در کشور «اوکراین» در سال ۱۳۹۴ه.ش را می توان نشان بازیابی قدرت مسکو دانست که با واکنش غرب به ابزار تحریم روبرو شده است.

غربی ها که روسیه را در جریان کشور «لیبی» و سقوط قذافی دست بسته دیدند، در سوریه اقام مشابهی را بازسازی کردند، بدون این که واکنشی از جانب مسکو مشاهده نمایند و همین موضوع کافی بود که بر شدت تحریمهای اقتصادی بیفزایند و با محصور سازی ارتش روس در مرزهای خود، مسئله سوریه را نیز به خواست خود به پایان برسانند.

اقدام غافلگیر کننده پوتین در ورود نظامی به نفع حکومت بشار اسد، برای غربی ها و هم پیمانانش در منطقه گران تمام شد. در حالی که برآوردها بر پیروزی روزافزون تروریست ها حکایت می کرد، ضربات خُرد کننده و موثر هوایی روس ها ، محور مقاومت را جانی تازه بخشید و روحیه ارتش و مردم سوریه را احیا کرد. در چنین وضعیتی بود که ترکیه بعنوان جناح جنوبی «ناتو» واکنش نشان داد و در سوم آذر ۱۳۹۴ (۲۴نوامبر۲۰۱۵م) یکی از بمب افکن های روسیه را سرنگون کرد. اقدامی که واکنش دیگر روسیه علیه ترکیه را فراهم آورد و با اعمال تحریمهای یک جانبه اقتصادی (کشاورزی، توریسم و گاز) دولت ترکیه را با مشکل مواجه کرد و از سویی با استفاده از ابزار کُردی و در حمایت از «پ ک ک» مشکلات امنیتی مضاعفی را برای ترکها باعث شد، احتمال این که اعلام فدرال کُردی در شمال سوریه با چراغ سبز روس ها باشد، دور از ذهن بنظر نمی رسد و به این وسیله جناح جنوبی ناتو را با چالش جدی مواجه ساخته است.

رئیس جمهور روسیه در اقدام غیر منتظره دیگری اعلام کرد بخشی از نیروهای رزمی اش را از سوریه خارج می کند (۲۵اسفند۱۳۹۴)، ضمن اعلام موفقیت آمیز بودن عملیات نظامی اش تهدید کرده در صورت لزوم ظرف چند ساعت توان بازگشت به صحنه نبرد را دارد!؟ هرچند کاهش قیمت نفت را یکی از دلایل خروج ارتش روسیه از سوریه ذکر کرده اند. لیکن، برخی تحلیل ها را نمی توان در این عقب روی ندید گرفت که حمایت افکار عمومی از اقدام نظامی باعث افت محبوبیت پوتین از ۷۲درصد به ۵۹درصد، در تصمیم پوتین موثر بوده است. و اعلام خروج نظامی باعث بهبود جایگاه کاریزمای رئیس جمهور این کشور شده است. با این همه؛ کارشناسان معتقدند، «ولادیمیر پوتین» با ورود نظامی به سوریه، به اهداف از پیش تعیین شده دست یافته و قدرتمندانه صحنه را ترک کرده است؟! اهداف روسیه به ترتیب زیر قابل تأمل است:

• روسیه با این اقدام جایگاه از دست رفته استراتژیک خود را با نمایش واقعی قدرت نظامی به رُخ حریفانش کشید، و به آمریکا و ناتو نشان داد که دوران یکه تازی و تسلط یکجانبه بر معادلات استراتزیک بدون توجه به جایگاه روسیه به پایان رسیده است،
• آمریکایی ها که میز مذاکره را به روش خود می چیدند تا مسئله سوریه را به نفع خود به پایان برسانند، حال بایستی جایگاه روس ها را به طور جدی در نظر بگیرند،
• با این اقدام، نه تنها به پایگاه نظامی خود در سوریه عمق استراتژیک بخشیدند، و با کمک به حفظ بشار اسد بعنوان متحد راهبردی، مخالفین و معارضین را قدرتمندانه به پای میز مذاکره کشیدند،
• با حفظ بخشی از نیروهای راهبردی خود در سوریه، و با خروج هوشمندانه، فضای مانور را برای محور مقاومت و جمهوری اسلامی ایران مطمئن تر کردند و …

اروپا؛

در سال ۱۳۹۴ه.ش، اروپای واحد که شامل ۲۸کشور می شود، یکی از چالشی ترین سال های خود را در حوزه های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی پشت سر گذاشته است!؟ در زمینه اقتصادی که اروپا به لحاظ مالی به حوزه «یورو» مشهور شده، با بحران بدهی کشورهایی چون یونان، اسپانیا، قبرس، پرتغال مواجه بوده است. تا جایی که وحدت قاره ای این حوزه را با تهدید روبرو کرد. و قلب تپنده اقتصاد اروپا (آلمان) نیز از این بحران مصون نمانده است، چالش اقتصادی در این حوزه تعداد بیکاران را از مرز یک میلیون نفر گذرانیده و بی اعتمادی ۸۰درصدی شهروندان آلمان نگرانی سیاستمداران را برانگیخته است.

در بُعد سیاسی – امنیتی، حادثه تروریستی ۲۲آبان۱۳۹۴ه.ش، در پاریس با ۱۳۰کشته و ۳۶۸مصدوم، چهره امنیتی اروپا را متحول کرد و سایه ی ناامنی را به حوزه «شنگن» بازگردانیده، تا جایی که با هر شایعه ای می توان ترس و دلهره را در چهره مردمان قاره سبز مشاهده کرد. و این مطلب بازخورد راهبرد حمایتی اروپا از پدیده تروریسم در مناطق غیر اروپایی و بخصوص خاورمیانه است!؟ اروپاییان در طراحی سیاست حمایت از تروریسم یک بازخورد اساسی دیگری را نیز ندید گرفته بودند، و آن مواجهه با بحران پناهجویان سوری و عراقی است که تاکنون از مرز یک میلیون نفر گذشته و تعداد ۱۸۰۰نفر از این آوارگاه در مسیر رسیدن به منطقه امن (اروپا) جان خود را از دست داده اند.

ناامنی و بحران پناهجویان در اروپا باعث ظهور گروه های افراطی راست گرا و رادیکال و به ظاهر ضدپناهجویان شده است! گروهی مثل «پکیدا» در کشور آلمان و راست های افراطی در «اسکاندیناوی» که از اساس، احزاب سنتی در اروپا را به چالش کشیده اند و بیم قدرت یابی و فروپاشی اتحادیه، سیاستمداران قاره سبز را به وحشت می اندازد.

آمریکا؛

آمریکا در سال ۱۳۹۴ه.ش، بازیگر اصلی در صحنه سیاسی و امنیتی جهانی، مدیریت موثر خود را تحت رهبری دموکرات ها در حوزه های مختلف اعمال کرده است. بدون شک ژنوم بالای ژئوپلیتیکی و زئواستراتژیکی ایران این قدرت را در صحنه نوین جهانی با چالشی سخت روبرو کرده است، حضور تأثیرگذار روانی جمهوری اسلامی ایران در معادلات انتخاباتی این کشور که با شدت بین جناحهای سیاسی در جریان است نشان از اهمیت و جایگاه ایران در تنظیم سیاست های امنیتی و دفاعی کاخ سفید دارد! به همین دلیل نتیجه رقابت ها می تواند و خواهد توانست در معادلات پسابرجام اثرگذار باشد؟

درحالی که نامزدهای دموکرات (کلینتون و برنی سندرز) از نتیجه مذاکرات هسته ای رضایت دارند و از آن حمایت می کنند، نمایندگان جمهوری خواه (ترامپ و تدکروز) مخالفت و نارضایتی خود را اعلام کرده اند و در صورت ورود به کاخ سفید روابط دو کشور را رادیکالتر خواهند کرد.

هر چند این کشور جایگاه هژمون خود را همچنان در سطح جهانی حفظ کرده است. لیکن، واقعیات جهانی و ظهور قدرت های منطقه ای و قدرت یابی رقبایی چون روسیه و چین، و از سویی وچود نشانه هایی از ضعف اقتصادی این کشور، باعث شده تا در نظم دهی نوین امنیت جهانی تن به نوعی شرکت سهامی کورپوتیو(corporative) دهد، و در این سیستم است که ایران در کنار قدرت های نوظهوری چون کانادا، ژاپن، کره جنوبی و استرالیا جایگاه ویژه ای در سیاست خارجی آمریکا پیدا کرده است. اگر رئیس جمهور آمریکا – باراک اوباما- به سعودی ها توصیه می کند، هم زیستی با ایران را بپذیرند! نشان از احیای سیاست دوستونی آمریکا در منطقه دارد.

فرجام سخن؛

توافق هسته ای (برجام) و انتخابات مجلس شورای اسلامی مهمترین حوادث سیاسی کشور در سال ۱۳۹۴ه.ش بود، و این هر دو شکاف های سیاسی و اجتماعی را بیش از پیش نمایان کرده و بنظر می رسد رقابت های جناحی در داخل ایران روند اتخاذ شده خود را حفظ خواهند کرد. جنگ نیابتی و کشمکش های سیاسی در خاورمیانه بین محور مقاومت با ائتلاف غربی، عربی – ترکی با ورود نظامی روسیه بنفع محور مقاومت و ایران چرخش اساسی پیدا کرده و تحرک سیاسی بین ایران و ترکیه و از سویی توجه با واقعیات سیاسی بین ایران و عربستان نشان از تقویت اساسی و کنترل شدۀ جایگاه ایران اسلامی دارد و این جایگاه در سال ۱۳۹۵ه.ش، تقویت نیز خواهد شد.

حضور موثر روس ها در خاورمیانه و تنبیه اثرگذار ترکیه توسط این کشور نشان می دهد که روسیه حالت تهاجمی تری پیدا کرده و این راهبرد اثر مثبتی در کنترل و مهار لجام گسیخته ناتو خواهد داشت، و کشورمان ایران در سال ۱۳۹۵ه.ش، بیشترین نفع را از این تحرک روس ها در تنظیم روابط با غربی ها، خواهد برد.

آمریکا و اروپا، با وجود اثر گذار چالش های درونی و در مقابله با تروریسم نیاز به نزدیکی و گسترش ارتباطات سیاسی و اقتصادی با کشورمان دارند، با این همه در پی گیری سیاست هویج و چماق، راهبرد خصمانه و تهاجمی و کنترل شدۀ خود را حفظ خواهند کرد، مطلبی که نیاز به هوشیاری سیاستمداران خودی دارد تا از این فرصت بیشترین بهره را در ارتقاء موقعیت جهانی ایران ببرند.

۲ فروردین ۱۳۹۵ه.ش – ذوالفقار صادقی