آلِ سعود

بسم الله الرحمن الرحیم

«آلِ سعود»؛ راهبرد تقابلی یا تلاشی برای حفظ وجود!؟

این روزها تکرار تاریخ مظلومیت انسان است، ائتلافی از کشورهای عربی با حمایت علنی غربی ها به سرکردگی «آمریکا» و حمایت شورای امنیت سازمان ملل علیه ملتی مظلوم که، اراده کرده از زیر یوغ معادله نامیمون منتهی به تک قطبی جهانی خارج شود، و آیا این همه ماجرا است؟ و اگر غیر این است، امپراطوری رسانه ای جهان اینگونه و یک طرفه علیه مظلوم و در توجیه قانونی بودن تجاوز به حرکت درنمی آمد! مروری در برخی اخبار و موضع گیری ها، به اختصار می تواند نقاب از چهرۀ اصلی داستان بردارد.

نگاهی به حوادث چندسال اخیر در خاورمیانه نشان می دهد که «آل سعود» با ابزار «القاعده»، «طالبان» و تا «داعش» یک جنگ نیابتی در نیابتی در جهان اسلام با اهداف چندگانه راه انداخته است تا دومینوی سقوط پادشاهی ها به «ریاض» کشیده نشود و به قطع و یقین نمی شود تبدیل شدن به انبار تجهیزات پیشرفته غربی با ۳۵درصد افزایش در سال ۲۰۱۴م، در رده سوم هزینه نظامی جهان را با ارتش اجاره ای و خلبانان مزدور تا هزینه دلارهای انباشته شده از نفت و حج را تنها در دفاع از «شبه جزیره» تفسیر کرد، و می توان ادعا کرد که «آل سعود» در زنجیره سلطه جهانی، چنین روزهایی را پیش بینی می کرده است. و شاید این آخرین مأموریت و یا انتهای خط پایانِ این رژیم در تحول جدید و در بازی نوین غربی ها در منطقه باشد!

در بی طرفانه ترین نگاه به اقدام «آل سعود»، شاید بشود به تحلیل «دیوید کنر» اشاره کرد که عملیات علیه «یمن» را ارسال پیامِ همزمان به ایران و آمریکا دانست که، در صورت جابجایی قدرت در خاورمیانه بنفع ایران، «آل سعود» خواهد توانست معادله را بهم بزند، باشد؟ ولی در توجه به تحلیل «آلکس فیشمن» در روزنامه صهیونیستی «یدیوت آحارنوت» که، جنگ «آل سعود» را در راستای منافع اسرائیل ذکر کرده است، نشان می دهد که «سعودی»ها چاره ای نداشته اند تا در راستای منافع تعریف شده به چنین اقدامی دست بزنند؟ لیکن، یک جمله از «آلکس فیشمن» اسرائیلی قابل تأمل است، می گوید؛ «ما باید از اتفاق بوجود آمده بهره برداری کنیم.» به عبارتی، چه «آل سعود»متوجه عواقب اقدام خود باشد و چه نباشد، فرقی در اصل قضیه نیست! مجری همان مجری است.

آنجایی که رئیس جمهور «آمریکا» در مصاحبه با «نیویورک تایمز»؛ دغدغه اعراب را در ارتباط با ایران بی مورد دانسته و نارضایتی داخلی اعراب را تهدید اصلی حاکمیت های عربی (آل سعود) نامیده است؟! می شود نتیجه گرفت که این رژیم برای موجودیت خود دست و پا می زند و کارت آخر خود در استفاده از گزینه نظامی چاره کار است؟ نگاهی به اوضاع تکفیری ها در «عراق» و «سوریه» و «افغانستان» و «پاکستان» و حال در «یمن» که با آن سرمایه گذاری هنگفت از هر نوعش، ارتش «یمن» در کنار انقلابیون برای تأمین منافع ملی کشورشان می جنگند؟ «آل سعود» چاره ای ندارد و نمی تواند بپذیرد که تحلیل گرانی چون «الکساندر دل وال» تحولات منطقه را بنفع «ایران» و ایرانی را رهبر آینده «خاورمیانه» ذکر می کنند و خود نیز برای برون فکنی بر طبل تفرق مذهبی و ایران هراسی دامن زده و باور دارد. و در همین تحلیل است که می شود به شهادت مرزبانان «ایران» در مرز «پاکستان» توجیه منطقی پیدا کرد، و یا حادثه سیاسی فرودگاه «جدّه» علیه کشورمان.

درحالی که «آل سعود» در مستی فضای ائتلاف عربی بر آسمان بی دفاع کشور«یمن» جولان می دهد و پادشاه حواس پرت آن در «شرم الشیخ» اعلام تشکیل ارتش عربی سرمی دهد و حمایت ترکیه و مصر را به همراه داشته، «شیخ سلمان» اجلاس را ناتمام می گذارد وبه «ریاض» بازمی گردد تا از قدرت دارای شکاف خاندانش محافظت کند؟ و شاید از میان ده ها خبر مکتوم، شنیدن خبر عدم مشارکت یکی از خلبانان مصری در بمباران «یمن» شوکه شده باشد که در توجیه تمرد از دستور گفته است؛ «من آموزش دیدم تا اسرائیل را بمباران کنم و نه یک کشور مسلمان را.» و بازداشت می شود. این ائتلاف چقدر شکننده است؟! و بدتر این که ایرانیان در اوج مستی «آل سعود» از تفاهم «لوزان» خبر می دهند وکارت های خود در بازی منطقه ای را رو می کنند!؟

در استقبال از «اردوغان» ضمن این که با گارد تشریفات اختصاصی و با پرچم های «یاحسین(ع)» به رئیس جمهور ترکیه یاداوری می کنند که در صورتی که از تفکر «چالدران»ی و فرقه باوری خارج نشود، می تواند سرنوشت دیگری داشته باشد، ترکیه را از مدار حمایت ائتلاف عربی خارج می کنند، و در اقدامی تنها امید سعودی ها به استفاده از نیروی نظامی در زمین را با خارج کردن کشور «پاکستان» از محاسبات عربی، تبدیل به یأس می سازند. و حال زمزمه خروج کشور «قطر» از ائتلاف به گوش می رسد. بدتر این که، اخبار خوشایندی از تحرکات مرزی به گوش «آل سعود» نمی رسد؟ افسران ارتش توسط انقلابیون «یمن» دستگیر و یا کشته می شوند، محموله های حمایتی مصادره می شوند، و در حالی که زمزمه نزدیکی پاسخ ارتش «یمن» در پایتخت های ائتلاف وحشت آفرین خواهد شد و این خبر را اضافه کن که موانع تحویل موشک های ۳۰۰-S به ایران برداشته شده.

این موارد، علائمی هستند که نشان می دهند «آل سعود» در راهبرد تقابلی با اندیشه انقلاب اسلامی با قطعنامه شورای امنیت هم به جایی نخواهد رسید و با افتضاح حیثیتی که در فرودگاه «جده» بوجود آورده و نتوانست به خواستۀ بچه گانه اش در وادار کردن ایرانیان به واکنش عجولانه، دست یابند. بایستی تلاشی پرهزینه در موجودیت خود داشته باشند.

۲۶/۱/۱۳۹۴ – ذوالفقار صادقی