نگاه نو نگاه نو
بسم الله الرحمن الرحیم
اسرائیل
بازی کهنه در روندهای نو
این هفته اسرائیلیان با پشتوانه صهیونیسم بین الملل، در ادامۀ بازی کهنه و مأموریت ذاتی خود بار دیگر مردمان مظلوم فلسطین را در مقابل دیدگان جهانیان آماج حملات آتشین و نابرابر خود قرار داده و بنا به اعلام، قرار است در یک برنامه هفت هفته ای با شکستن اراده مردم فلسطین که، اینک در غزّه متبلور شده، از موضعی برتر اهداف نامیمون خود را تحقق بخشد. غافل از این که، روند جدیدی که از بهمن ۱۳۵۷ه.ش شروع شده و بنا به تشخیص درست گلامایر(نخست وزیر وقت اسرائیل) در نهایت به حذفِ «غدّه سرطانی» صهیونی در سرزمین مقدس فلسطین خواهد انجامید.
زندگی مردمان خاورمیانه از زمانِ پایه گذاری دولت جعلی اسرائیل تاکنون آمیخته از توطئه و تهدید و جنگ تا جایی است که به تجربه، هرکدام تفسیری منحصر به خود و در جمع از اشتراکات فراوانِ تحلیلی برخوردارند، تحلیلی برآمده از تجارب فراوان که با اعلامیه بالفور گره خورده، ادامه دارد. این مجیز در تبیین بخشی از واقعیتی است که اقدام وحشیانه و دهشتناک ارتش اسرائیل بهانۀ آن است، و نکاتی چند از بازی کهنه در روندهای نو:
الف) زمان عملیات؛
وقتی رئیس جمهور آمریکا برای مرحله دوم پیروز انتخابات شد، مطلبی که نشان از توافق قبلی و چراغ سبز آمریکا است و کسی از سران آمریکایی موضوع را انکار نکرده، عملیات نظامی را شروع کردند. نکتۀ قابل تأمل، عدم توجه طراحان عملیات به افکار عمومی جهانیان خصوصاً دنیای غیر مسلمان بود و شاید تعمدی در طراحی بوده است، که به طور شفاف خود را نماینده تمدن غربی و مدافع منافع آن معرفی کنند و به این وسیله مشروعیت خود را مورد سنجش و ارزیابی قرار دهند که در این صورت اعتراض افکار عمومی در جهان اسلام و سکوت جهان غرب هدف سیاسی و دلگرمی تعرضات و جنایات تا بی نهایت باشد. لیکن، اعتراضات مردمی در جهان این هدف شوم را به زیر سئوال برده است و در صورت ادامه، روندهای نوین مورد نظر این نوشتار را مورد تأیید قرار می دهد که خبر از فروریزی این «سنگر کلیدی» مورد اشاره امام بزرگوار(ره) را بشارت می دهد.
نکته دوم، موضع گیری همسان و متفق و تأمل برانگیز رئیس جمهور آمریکا (اوباما) به این مضمون که؛ «رزمندگان حماس پاسخ تعرضات ارتش اسرائیل را ندهند»، و رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا(خانم اشتون)؛ «تلاش می کنیم راههای تأمین امنیت اسرائیل را بیابیم»، و موضع گیری های تند سران اسرائیل و بدتر و تأسف برانگیز تر از همه موضع گیری های انفعالی و رایزنی های سران اعراب و بخصوص تحرکات قبل از جنگ امیر قطر و فعلی محور ترکیه – مصر در به تمکین واداشتن فلسطینیان و اعلام آتش بس و به عبارتی خرید زمان و خارج کردن ارتش اسرائیل از غافلگیری تا آغاز عملیات زمینی!؟
نکته سوم، به موازنه ای برمی گردد که به نظر تغییر و حالا بنفع اسرائیل چرخش یافته است. اگر موضوع را از بهمن ۱۳۵۷ه.ش(پیروزی انقلاب اسلامی) و شکل گیری محور مقاومت مرور کنیم؛ جنگ های داخلی در ایران و جنگ هشت ساله که باعث تضعیف نظامی ایران اسلامی و ارتش عراق و فروپاشی ارتش عراق در پی اشغال این کشور و تنها یک رژیم و ارتش کلاسیک در محور مقاومت باقی مانده بود بنام ارتش سوریه که پشتیبانی موثر آن در جنگ ۳۳روزه موجب شکست خفت بار ارتش اسرائیل و پیروزی تاریخی حزب ا… لبنان را در پی داشت، و حال بیست ماه است که جنگ های داخلی این ارتش و این نظامِ حامی مقاومت را در فتنه ای که سود عینی و نقدی آن را اسرائیل می بَرَد، تضعیف شده است. حمله به غزه فرصتی است در این نگاه که سریال شکست های ارتش اسرائیل را معکوس و حداقل متوقف کند. خبر تبادل آتش نظامیان اسرائیلی و سوری در جولان شروعی است که در صورت پیروزی بر غزه می تواند ادامه یابد.
ب) غافلگیری؛
سرنگونی مبارک در مصر که بافته های چندین ساله صهیونی را پنبه کرد، می طلبید و منطقی بود تا قبل از فروریزی ساختارهای لرزان قبلی در مصر که توانسته است ستون خیمه قرارداد کمپ دیوید را نگه دارد و فلسطینیان تاکنون نتوانسته اند آن طور که باید از پشتیبانی موثر رژیم حاکم و انقلابیون بهره مند شوند، بایستی سرکوب می شدند. ضمن این که حامی قدرتمند مقاومت(رژیم حاکم بر سوریه) به حد کفایت تضعیف شده و از سویی نیروهای حزب ا… در لبنان در فکر بازدارندگی و دفاعی بِسر می برند و حال در یک مسیر بالندۀ جنگ روانی قصد دارند مشروعیت و اعتبار صهیونی را در نزد شهرک نشینان(ستون اصلی حیات) اسرائیل، به زیر سئوال ببرند و تبدیل به الگویی جهت ایستادگی در مقابل اسرائیل شوند، موضوعی که بهار عربی را تقویت و اردوگاه وابستۀ غربی و اسرائیلی را در مسیر حذف قرار دهد. فلذا، تعلل در عملیات نظامی غیر منطقی بود. اقدامی که در محاسبات نظامی قابل توجیه است؟ یعنی حمله به نقطه ضعف حریف و غزه و حماس همین نقطه است!
نکته قابل تأمل، این که پرواز پهپاد حزب ا… در عمق یکصدکیلومتر سرزمین های اشغالی، این ذهنیت را در نزد طراحان اسرائیلی بوجود آورد که هرچه بیشتر از این نقطه قوت(حزب ا…) تا زمان مقرر(غلبه بر غزه) و حل مسئله سوریه دوری گزینند، و بنظر با عدم اقدام علیه حزب ا… یعنی پاسخ ندادن به تحریک رزمندگان حزب ا… معادلات جبهه مقاومت را بهم ریخته باشد و با این محاسبه غزه را هدف قرار دادند، غافل از این که نتیجه پرواز پهپاد در دقت هدف گیری رزمندگان مقاومت را نتوانستند مورد ارزیابی قرار دهند.
نکته دیگر، در بحث غافلگیری، ناتوانی در تشخیص توانمند های رزمندگان فلسطینی است. ارتش اسرائیل از همان نکته ای ضربه خورد و غافلگیر شد که پیش از این به آن مبتلا شده بود، یعنی غافلگیری اطلاعاتی و نتوانسته است ترمیم نماید و تحرک فوق العاده نیروهای حماس نشان می دهد که نخواهد توانست این نقیصه را جبران نماید، یعنی؛ بازی کهنه در روندهای جدید، که صحت آن از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون به اثبات رسیده است، جوابگو نیست.
و نکته آخر، این که در محاسبات نظامی و سیاسی صهیونی، مردمان فلسطین می بایستی قبل از این عملیات و وحشیگری، بر اثر شدت تحریمها، در نقطه تسلیم می ایستادند و عملیات نظامی برای ترمیم روحیه نیروهای رزمی کفایت می کرد، و رزمندگان فلسطینی می بایستی نه در تجهیزات بلکه در توان جسمی نیز نای حرکت نمی داشتند، نتیجه گیری که غافلگیری را زودتر از آن که انتظارش را داشتند نمایان ساخت. نه تنها محاسبات منطقی جبهه زر و زور و تزویزِ آمریکایی، اسرائیلی و عربی درست از آب درنیامد، بلکه؛ این بار هدف قرار گرفتن مراکز امن اسرائیل، آشفتگی ستون حیاتی این رژیم جعلی(مردمان مهاجر)، کِنِست، منزل مسکونی رئیس ستاد ارتش، مراکز نظامی، به پناهگاه رفتن نخست وزیر(نتانیاهو) و . . . به زیرکشیده شدن رُعب آور هواپیماهای فوق مدرن نظامی و ناو جنگی و . . . ، خود کرده را تدبیر نیست. مهاجرت معکوس این بار با شدت تمام ادامه خواهد داشت که، موجودیت اسرائیل به آن وابسته است، اگر نتوانند پیروز این میدان نبرد باشند! ؟ چون بازی کهنه در روند های جدید پاسخگو نیست.
پ) مرکز مقاومت؛
تعبیر به غایت هدفمند و راهبردیِ پیر فرزانۀ ما (امام خمینی(ره)) از انقلاب اسلامی که آن را «انفجار نور» خواند. و درست تشخیص داد نخست وزیر وقت اسرائیلی(گلدامایرِ ضعیفه) که انقلاب اسلامی ایران را به «زلزله» تشبیه و هدفِ پس لرزه های آن را نابودی اسرائیل می دانست. اگر به دنبال مبدائی برای تحرکات فلسطینی در روندهای جدید بگردیم، به اذعان اندیشمندان مسائل استراتژیک غربی، نقطه شروع آن نضج گیری انقلاب اسلامی و موضع گیری تئوریسین آن(حضرت امام خمینی(ره)) در ایران بوده است. تحمیل جنگ های داخلی، تحریک صدام به تجاوز و تحمیل جنگی هشت ساله و نابرابر نتوانست موجب خاموشی و ابتر ماندن این روند جدید شود و در نگاهی، همین اقدامات خصمانه و مقاومت حماسی رزمندگان اسلامی – ایرانی در شفاف تر شدن و صحت و قدرت این مرکز مقاومت(ایران) را برای نسل جدید امت اسلامی و بخصوص فلسطینی و لبنانی و سیاسیون تیزبین، نمایان کرد.
ارتش اسرائیل که در حومه بیروت در تعقیب فلسطینی به شکار می گشت، گام در عقب نشینی گذاشت تا جنوب رود لیتانی، و بعد از آن به تناسب درخشش قدرت ایرانی، روحیه خود را باخت و عقب نشینی ها تبدیل به فرار تا در یک نبردی ۳۳روز و جدی بین اراده فلسطینی و تجهیزات صهیونی شکست و در بعد از ۲سال در نبردی ۲۲روزه در غزه شکست خود را تکمیل کرد. به نتیجه رسید که زنجیره شکست ها بایستی در زمانی و مکانی قطع شود، و این نیاز به تمهیداتی داشت؟ که مهم ترین و نکته ثقل آن به تسلیم و یا بی خاصیت کردن مرکز مقاومت بود، تا این روند روبه رشد انقلاب اسلامی را با بازی کهنه و هوشمند متوقف کنند؟! بحران هسته ای و تحریمهای فلج کننده و… نتوانستند و در اوج این اقدامات که جنگ علیه غزه را شروع کردند، که زمان از دست نرود.
هنوز هفته اول نبرد تمام نشده، دم از مذاکره و آتش بس می زنند و جالب این که این بار برای آتس بس، این رزمندگان فلسطینی هستند که شرط تعیین می کنند!! و حال رئیس آژانس انرژی اتمی است که در پاریس و با صراحت اذعان به صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای ایران می کند!؟ و زمزمه هایی از رویکرد رئیس جمهور آمریکا به مذاکره با ایران شروع شده و این رئیس شورای روابط خارجی آمریکا (ریچار هاس) است که، از مدت ها پیش، قدرت بلامنازع این مرکز مقاومت را از دیوارهای چین تا کناره های مدیترانه بلامنازع معترف است. و این قدرت نرم مردمان ایرانی و پیامهای تکان دهند و فطری و عزت آفرین و رهایی بخش مرکز مقاومت است که پهپاد آن را رادارهای پیچیده صهیونی یارای شناسایی ندارد و موشک های بُرد متعدد آن «گنبدآهنین» صهیونی را می درد، سید حسن نصرا… درست تشبیه کرد که اسرائیل «خانه عنکبوت» است. روندی که پایان آن به تحقق وعده و فرمان آن پیر و مرادِ سفر کردۀ جمارانی ما بستگی دارد که، فرمود:«اسرائیل باید از بین برود» .
والسلام
۳۰/۸/۱۳۹۱ – ذوالفقار صادقی
