ایران – آمریکا

بسم الله الرحمن الرحیم

ایران – آمریکا

تأمّلی در معادلات نظامی- سیاسی خاورمیانه

     این روزها، خبر مربوط به شکارِ «پهپاد» جاسوسی – شناسایی آمریکا(عقاب تیزبین) در آبهای سرزمینی ایران در خلیج فارس، توسط مدافعین حریم استقلال و عزّت ایرانی در صدر اخبارِ رسانه های دیداری و شنیداری قرار گرفته، اقدامی هوشمندانه و در طی یکسال گذشته از سوی طرفین تخاصم، تکرار و سئوال برانگیز است.؟!

     در نگاه حسابگرانه، اقدام به شناسایی نظامی و جاسوسی، علی رغم شکار و اعتراض دیپلماتیک و تداوم وقیحانه آن، نشان از گستاخی حریف و پاسخی درخور می طلبد. لیکن، نگاهی به معادلات سیاسی- نظامیِ در جریان، بازی جنگ را هوشمندانه مدیریت کردن و هرگونه واکنش مطابق طراحی دشمن انجام دادن، می تواند دامی به مراتب خطرناک تر از خود اقدام باشد. فلذا، نگاهی کوتاه به معادلات بین طرفین، قابل تأمّل و راهگشا خواهد بود:

الف) در طول تاریخ و در بررسی تهاجمات و شورش ها علیه تمامیت ارضی و امنیت ملی سرزمین پهناور ایران زمین، نشان می دهد که اکثراً محور اصلی تهدیدات؛ شمال غربی و شمال شرقی بوده است. ولی، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، فروپاشی بلوک شرق و یکه تازی غربی ها در منطقه، نه تنها باعث کم رنگ شدن این محورها نشده است. بلکه، محور جنوب و دریا نیز بر آن افزوده شده است، ضمن این که محورهای شمال و شرق نیز آن را تکمیل کرده اند و مطلب قابل توجه این که در همه این محورها، تنها ابرقدرت موجود(آمریکا) حضور و سمت، دامنه و شدت تهدیدات را مدیریت و تا جایی که اقدام به شناسایی نزدیک نظامی را استمرار می بخشد.

ب) نکته اساسی که غربی ها و بخصوص آمریکا و انگلیس در تکیه بر آن سیاست های خاورمیانه ای خود را علیه ملت و کشور ایران سازماندهی می کنند، مربوط به برداشت های حاکمان منطقه از مسئله «امنیت» است؟ از شیوخان شاه در جنوب خلیج فارس تا حاکمان به ظاهر اسلامگرای ترکیه و در مراحل بعد همسایگان شمالی و شرقی، امنیت را هنوز در ظرف زمانی «جنگ سرد» تفسیر و تأویل می کنند و مطلبی که به این تفسیر کمک می کند، خیزش های اسلامی – عربی در منطقه است که منبع و مرکز الهام بخشی آن را انقلاب اسلامی و ملت ایران می دانند، و این همه در توفیق یابی تئوری «ایران هراسی» غربی ها موثر افتاده است، و مانعی است جدّی در اقدامات اعتمادساز و دیپلماتیک ایران در تلطیف مسائل فی مابین و عادی سازی روابط که، نتیجه آن اجباری است در بازی با صبغه امنیتی و نگاههای سوء ظن به همدیگر.

پ) وضعیت پیش آمده، حاصل از بحرانِ «ایران هراسی» یک توفیق اقتصادی کم نظیر برای غرب به همراه داشته و دارد. نگاهی به آمار و ارقام در سرازیری تسلیحات غربی به منطقه و خروج منابع ارزی و طبیعی از منطقه، وحشت آور و نگران کننده است. و از سویی محملی است در استمرار سپر دفاع موشکی، سپری که در شعار دفاعی است؟ در عمل می شود در پناه آن موشک نیز شلیک کرد! تاکنون؛ علاوه از استقرار ناوهای هواپیمابر، ناوهای جنگی، زیردریایی ها، هواپیماهای فوق مدرن، حضور پرتعداد در زمین، دارا بودن پایگاههای نظامی از «دیه گوگارسیا» تا «بحرین» و «قطر» و تا «انجیرلیک»، «آبشورون» باکو، «قره قروم» ترکمنستان، و تا افغانستان و پاکستان، سامانه های راداری و موشکی «ایکس باند» و «تاد» که این روزها با استقرار سامانه «پاتریوت» در ترکیه، می توان گفت؛ هم اکنون، سامانه کنترلی آمریکایی و ناتو از خلیج فارس تا ترکیه و رژیم صهیونیستی یکپارچه عمل می کنند. و اقدام آمریکا در استمرار شناسایی نزدیک از طریق پهپادها نشان می دهد که اعلام و تبلیغ دفاعی بودن اقدامات، شعار و فریب بزرگ نظامی – سیاسی است برای غافلگیر کردن ایرانی.

ت) مطلب اساسی که آمریکایی ها را نگران کرده و می کند، برخورد هوشمندانه نیروهای نظامی – سیاسی ایران در «بازدارندگی» است؟ این که توان خود را در غلبه بر پیچیدگی های تجهیزاتی آمریکا و واپایش قابل قبول در حریم امنیتی خود، به رخ دشمن می کشد. و بالاتر از آن در نگاه به مقوله «امنیت» به درستی عمل کرده است و نشان عملی آن؛ وارد نشدن به ترفند مسابقه تسلیحاتی است. ایرانی ها به جای وارد شدن در چنین مسابقۀ پرهزینه ای، در تقویت و بهره برداری از توان داخلی خیز برداشته اند که، نتیجه بخش و پرثمر بوده و خواهد بود.

ث) نکته قابل تأمل دیگری که نبایستی به آن بی توجه بود، استراتژی دموکراتهای حاکم بر کاخ سفید است؟ دموکراتها برخلاف جمهوری خواهان بر طبل جنگ آشکارا نمی کوبند. بلکه، از اهرم نظامیان بسان شمشیر داموکلس استفاده می کنند، تا ضمن این که هزینه روانی، سیاسی و نظامی خود را کاهش دهند، از سویی در جنگ نرم و عملیات روانی و به گفته رئیس جمهور سیه چرده آمریکا «تحریم هوشمند» حریف را وادار به تسلیم نمایند.

     اقدامات آمریکایی ها از زمان حاکمیت دموکراتها موید مطلب است، به ظاهر تهدید نظامی زمان بوش برداشته شده، ولی در عمل، تنگ تر شدن حلقه تحریم ها، پیچیدگی های جنگ نرم و عملیات روانی، بازی با قومیت ها و عقاید مختلف و . . . به شکل ماهرانه و خطرناکی جایگزین شده اند، مطلبی که تهدید و فرصت را توامان در اختیار مسئولین سیاسی – نظامی ایران قرار داده است.

  والسلام

۱۵ /۹/۱۳۹۱ – ذوالفقار صادقی