تحریم و ما!؟

بسم الله الرحمن الرحیم

تحریم و ما!؟

     حضور مسبوق به سابقه و تأمّل برانگیز مردمی در راهپیمایی سراسری ۲۲بهمنِ امسال (۱۳۹۱ه.ش)، ضمن این که پیام معنی دار برای دشمنان و طمّاعان خارجی داشت، مسئولیت آور برای آن هایی است که در کسوت مقدس خدمتگذاری، داعیۀ ادای دِین برای این ملت بزرگ دارند. تأمل برانگیز بودن حضور میلیونی مردم، یادآوری نکاتی را لازم دارد که با خود، در هر مرحله شگفتی ساز شده است. که، کمتر ملتی از چنین خصیصه ای برخوردار است، و خود گویای وجود ریشه های سترگ فرهنگی و تاریخی است.

نکته اول؛ محوریت داشتن اسلام اصیل و به فرموده امام(ره)،«اسلام ناب محمدی(ص)» است، مطلبی که در تقابل با اجماع جهانی در نظم دوقطبی شرق و غرب با پشتیبانی فلسفه ی فکری «کاپیتالیسم» و «کمونیسم» و … در تنهایی محض و محجوریتِ استبدادِ داخلی و در پیوند با تاریخ و فرهنگ کهن ایرانی از هر سلیقه ای، در میدانِ عمل، محوریت مبارزه را بعهده داشت و در جریان مشروطه برتری خود را نشان داد، و وقتی خواستند ثمرۀ پیروزی را در مسیری انحرافی و یک بعدی به پیش ببرند، واین محوریت مهم کنار گذاشته شد، استکبار و استبداد در یک هماهنگی، سلطه خود را بازگردانیدند.

     مطلب اساسی این که، مبارزه و مبارزین اصیل با چنگ زدن به این محور توانستند عَلَم مبارزه را تا رسیدن به آزادی و کسب استقلال سرپانگه دارند، و توانستند تاریخ ایران باعظمت را در ۲۲بهمن۱۳۵۷ه.ش در مسیر اصلی بازنویسی کنند.

نکته دوم؛ توجه به این مطلب اساسی که، یک اجماع نانوشته و بی نظیری چه در قبل از انقلاب، در حین پیروزی و چه در جنگ تحمیلی و تا به امروز علیه این انقلاب و این مردم بزرگ بوده و هست، مگر نه این است که طبق آموزه های سیاسی غربی، می بایستی با واقعیت ها کنار آمد و انقلاب و تداوم و تثبیت آن واقعیتی است که، می توانند و بایستی با آن کنار بیایند! ولی، برعکسِ مبانی سیاسیِ خودنوشته، همیشه موضع برخورد و تقابل با این نظام و انقلاب را در پیش گرفته اند؟! سئوال اساسی در این نکته نهفته است که، چه منافعی از جهان سلطه با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به خطر افتاده و تثبیت و تداوم آن، این همه دشمنی را توجیه می کند؟ که، این همه دشمنی، از توطئه تا تهاجم نظامی و جنگِ نرم و جنگ اقتصادی، در یک اجماع ناشایستِ سیاسی علیه ملت ایران شکل گرفته است، شاید بتوان مواردی را برشمرد:

۱- بازتعریف عناوین؛ عناوینی چون «آزادی»، «حقوق بشر»، «استقلال» و «دموکراسی» و «پیشرفت»، واژه هایی هستند که در نقش روکش زرّین، تمدن غرب را در جهان مادی گسترش داده و می کنند. نگاهی گذرا به دوران استعمار کهن بریتانیایی و نوین قرن بیستمی با محوریت آمریکایی و استعمارِ «فرانو» کنونی، گویای مطلب است که، چگونه تحت شعار همین عناوین و با تکیه بر همین مفاهیم، سلطه خود را گسترش داده و می دهند. لیکن، مردم ایران با انقلابشان توانستند این گونه واژه ها ی انسانی و مقدسِ بشری را بازتعریف نمایند و با فریادِ معانی حقیقی مطالب، وجدان های به خواب رفته مردمان در سراسر دنیا را بیدار نمایند، انقلاب های اسلامی – عربی در خاورمیانه از نتایج آن و حرکت ملت ها و آزادیخواهان در پاره کردن زنجیرهای ستم در سراسر دنیا طلیعه بسیار روشن و نوید بخشی است. فلذا، دشمنی غرب و آمریکا با این ملت در لفافه هایی چون «حقوق بشر» و … قابل توجیه است. مطلب اعجاز گونه این که، ملت بزرگ ایران در دفاع از انقلابشان بصیرتر از مسئولین حرکت می کنند. در حالی که نگاه های امیدوارانه غربی ها به نتایج تحریم ها در ۲۲بهمن دوخته شده بود، پاسخی برعکس دیدند و شنیدند و سکوت حیرت انگیز رسانه ای غرب شاهدی است بر مدعای ما.

۲- تمدن سازی، تمدن کنونی غرب تا چه اندازه مدیون فرهنگ و تمدن اسلامی و ایرانی است، جای بحث دارد و نکته اصلی و قابل تأمل این است که تمدن اسلامی در اوج بالندگی بر مبنای توصیه پیامبر بزرگوارش؛«زکات العلم نشره»، در ترویج و بالندگی بشریت وظیفۀ خود را به نحو احسن انجام داده و همین مطلبی است که اندیشمندان غربی تمدن کنونی خود را مدیون تمدن اسلامی می دانند. لیکن، صاحبان و سیاسیون تمدن غربی، استواری وبالندگی تمدن خود را در نشر آن و در پیشرفت انسان ها باور ندارند! برعکس، حفظ برتری خود را در عقب نگه داشتن هدفمند دیگران پی می گیرند. مطلب قابل تأمل تر این بحث در این نکته اساسی نهفته است که غرب برای سلطه بر مردمان غیر غربی و خصوصاً مردمان مسلمان، سیاست هویت زدایی وفرهنگ انفعال و سلطه پذیری را تئوریزه کرده است و هم اکنون نیز در دانشکده ها و مراکز علمی مبنای تحصیل و تدریس و عالم شدن، همانی است که غربی ها نگاشته اند و مبنای سنجشِ باروری علم و مدرک قرار گرفته و می گیرد. مسیری که مطمئن ترین و کم هزینه ترین روش سلطه را برای جهان غرب فراهم آورده است.

     نکته ای است که؛ درتوجه به آن می توان به عظمت مردم ایران و انقلاب بزرگ اسلامی پی بُرد. ایرانیان، با تکیه بر پیشینۀ اسلامی و ملیِ ریشه دار خود، از هویت اصیل و قدرتمند و تمدن ساز خود و به عبارتی از فرهنگ بی بدیلِ خویش غبارروبی کردند و پایه اصلی تمدن خود را در ۲۲بهمن۱۳۵۷ه.ش گذاشتند، و در پاسخی هوشمندانه به تحریم های اقتصادی و اغراض پیچیده سیاسی، فرهنگی و نظامی، در ۲۲بهمن۱۳۹۱ه.ش، ارادۀ تزلزل ناپذیر خود را به نمایش گذاشتند و نشان دادن که از هویت اسلامی – ایرانی خود محافظت خواهند کرد.

نکته سوم؛ اعتماد مسئولیت آفرین، یکی از روش های تأثیر گذار در جنگ نرم و عملیات روانی علیه انقلاب اسلامی؛ جدایی مردم از مسئولین بوده است، روشی که در آن اعتماد مردم از مسئولین سلب می شود، و با ایجاد شکاف در انسجام اجتماعی و وحدت ملی، سرآغاز سقوط و یا تسلیم ملی و سیادت فرهنگ ملی به نقطۀ پایان خود می رسد و ملتی از ساخت تمدن باز می ماند. در نگاه به همین نکته ظریف است که از پایه های اساسی تداوم انقلاب اسلامی در تکیه بر «مردم سالاری دینی» است. هوشمندی و بصیرت ملی در ۲۲بهمن۱۳۹۱ه.ش، حضوری هوشمندانه و پیغام دار و دوسویۀ صریح تر از همیشه تاریخ انقلاب و مبارزه به نمایش گذاشته شد؛ از یک سو، به بدخواهان و دشمنان این انقلاب گفته شد که دشمنی آن ها در سطح ملی و در نگاه مردمانِ ایران، در حال رصد دائمی است و تمسک دشمن به سلاح تحریم شکسته خواهد شد، مطلبی که به زیبایی و به صراحت توسط بانوی حاضر در راهپیمایی و در پاسخ به سئوال خبرنگار که،«من با شکم سیر این حرف[در پاسخ به تحریم]را نمی زنم» کاملاً جدی و نشان از غرورِ مقدس ملی بود. و از سوی یگر، پیغام هشیار باش به مسئولین نظام که متوجه نتیجه دعواهای پیش پا افتاده و زرگری خود باشند که، مسئولیت در این نظام تکلیف و برای این ملت «خدمتگذاری» است. متوجه باشند که در چه نقطه ای از تاریخ و در شأن چه ملتی دارای مسئولیت هستند و …

 والعاقبه للمتقین/ ۲۶بهمن۱۳۹۱ / ذوالفقار – صادقی